Hissetmek, derinden hissetmek..

10:55 Unknown 0 Comments


Nedendir bilmem, son zamanlarda hissetmenin ne kadar derin bir mesele olduğu ile ilgili bir düşünce oluştu kafamda..

Gözlerimizle algıladıklarımız, yani gördüklerimizin yanında ve onların biraz dışında, kafamızda küçük bir resim halinde geçen bir başka dünya hatta dünyalar vardır. Farklı dünyaları da görüyoruz ve duyuyoruz. Belki de hissedip tadına bakıyoruz tüm bu varyasyonların. Hissetmek, gözlerin göremediğini görmek ve kulakların işitemediğini duymaktır. Yaşam boyu edindiğimiz bilgilerin toplamında bize “sanki böyle olacak” dedirten şeydir hissetmek. Taşıdığı derin anlamıyla da, bir çok ironiyi beraberinde sürükler.

Mesela;

Herşey için artık çok geç olduğunu biliyorsundur ve “ya .... olsaydı” ya da “acaba” ile başlayamazsın tekrardan. Çünkü, kaybetmişsindir artık. Kaybetmeyi hissedersin...

Parmağına iğne batar, canın acır. Acıyı hissedersin..

Hastalanırsın, bitkin hissedersin..

Arkandan birinin yürüdüğünü hissedersin. Bilmene rağmen, ürkersin..

Hava çok soğuktur ve soğuktan bütün bedeninin titrediğini hissedersin..

Derdin vardır, konuşacak birini ararsın ama anlatacak kimsenin olmadığını fark eder, kendini yalnız hissedersin..

Aşık olursun, aşık olduğun kişinin de sana karşı duygularının olduğunu öğrenirsin. Mutlu hissedersin..

Tüm bunların dışında bir de “derinden” hissetmek diye bir şey vardır. İşte öyle zamanlar da bütün renkler birdenbire siyah ve beyaz olur gözünde. Bazen olmasını en çok istediğin bir şeyin gerçekleşmeyeceğini ya da olmasını asla istemediğin bir şeyin olacağını hissedersin. Kafan karışır ve etrafa boş gözlerle bakarsın. Boş konuşur, boş gülümsersin. Üzüldüğünü belli etmemek için çaba sarf edersin. Binlerce soru oluşur kafanda, midene ağrılar girmeye başlar. Ettiğin duanın kabul olmayışı seni derinden yaralar. Kimsenin seni anlamadığını düşünürsün. Belki de anlar, bilemezsin. Sadece sen bunu tek başına yaşamak zorundasındır. Hemen silip atamazsın kafandan seni üzen konuyu, bir kenarda tutarsın. Zaman geçse de üzerinden, hiçbir zaman hafızandan silinmeyecektir. Ve sen bundan eminsindir. İşte bunu çok iyi hissedersin...

Hissetmenin ne denli derin bir mesele olduğunu yazarken,  kafamda başka bir konu canlandı. “Biriyle birlikteyken, bir diğerini sevmek” ya da “ Birini severken, bir diğeri ile birlikte olabilmek”. “Aldatılmak” veya “Aldatmak”. Başka bir konu desem de, yine hissetmekle alakalı bir durumdur. Hatta hiç şüphesiz hissedilen en kötü şeylerden biridir. Bunun altında sebepler arama. Çünkü, Eros’un o oku kalbe ne zaman ve nereden atacağını bilemezsin. Ancak bir gerçek vardır ki, bir aşk bitmeden bir diğeri başlayamaz. O zaman dürüst olacaksın!

Takdir edersiniz ki, konu derinleşmeye başladı. O zaman, daha önce okumuş olduğum güzel bir hikaye ile bu haftaki yazımı sonlandırayım..

“Bir adam anlatıyor ve bir avukat dinliyor: Karımı 1998'in sonbaharında kaybettim. Yedi senelik evliliğimizin iki senesini kanser tedavisi için hastanelerde geçirmiştik. Karım, her evlilik yıl dönümümüz de ikimizin fotoğrafını çerçeveler, “Bunlar bizim hayatımızın gölgeleri” derdi. Öldüğünde, yedi tane resmimiz vardı. 97'nin bir gecesinde onu aldattım. Oysa ona sürekli onu ne kadar çok sevdiğimi ve sonsuza kadar sadık kalacağımı söylerdim. Ölmeden iki hafta önce yine aynı şeyi tekrarladım. Tuhaf bir gülümsemeyle baktı bana ve sadece “Biliyorum” dedi. İzmir'e kar yağdığı gün, yani bir ay önce, evdeydim. Fotoğraflarımıza bakıyordum yine. Her çerçevenin altında bir harf olduğunu ilk kez o gün fark ettim. A.R.K.A.S.I.N. Gerisi için yılları yetmemişti. Ama sanırım “Arkasına bak” yazmaya filan niyetlenmişti. Hemen çerçevelerin arkasına baktım. Hiçbir şey yoktu. Sonra bir şey dürttü beni, hepsini teker teker söktüm. İnanabiliyor musunuz? Her birinin arkasından bir mektup çıktı! Geçirdiğimiz her sene için sevgi dolu sözler yazmıştı. 1997'deki resmimizin içinden çıkan zarf ise simsiyahtı. Ve içinden şu sözler çıktı: “14 Mart 1997/ Gözlerin bana başka birine dokunmuş gibi baktı. Söylemene gerek yok, biliyorum…” 2002'deyiz. Onu kaybedeli 4, aldatalı 5 yıl oluyor. İçim acıyor şimdi”.

Her ne kadar saklamaya çalışılsa da, çok uzakta olunsa da, bazı şeyler gerçekten de derinden hissedilebiliyor. Hissetmek, bazen anın yarattığı bazen de karşındakinin hal ve tavırları ile alakalı bir durumdur. Bazen ise, bildiklerinle hissettiklerin çok farklıdır...

Yağmuru hissetmek vardır, bir de sadece yağmur da ıslanmak. Yağmuru hissedip, hislerinizin peşinden gitmeniz dileğiyle. Herkese iyi hafta sonları...

Sevgilerimle,

Atiye Bıçak




Lorem ipsum dolor sit amet, cotur acing elit. Ut euis eget dolor sit amet congue. Ut vira codo matis. Sed lacia luctus magna ut sodales lorem.

You Might Also Like

0 yorum:

Kaydol: Kayıt Yorumları (Atom)