Seni Seviyorum

                                    

                                              
Keyifle Okuyun...
                          
Alper söylediklerimin şaşkınlığı içinde bana bakarken tek kelime etmemişti, edememişti.  Onu ardımda bırakıp hızlıca yürümeye başladım. Göz yaşlarım ardı ardına sıralanmıştı.  Kırgındım, kızgındım ama en çok da kendime... Çok geçmeden Alper beni kolumdan çekip durdurdu. Kurtulmaya çalışmak nafile bir çabaydı. Mengene gibi kolumu sıkmıştı.
                          
"Kolumu bırakır mısın?" 

                          
"Konuşmalıyız?"
                          
"Konuşacak bir şey yok."
                          
"Özür dilerim. Haddimi aştım. " 
                          
"Asıl ben özür dilerim. Söylediklerimle asıl haddini aşan benim. İzin verirsen son kez haddimi aşacağım. Bir daha benim hadsizliklerimle uğraşmak zorunda kalmayacaksın?"
Alper kaşlarını çatmış söylediklerimi anlamaya çalışırken kolumu gevşetmişti. Fırsattan istifade öfkemin verdiği cesaretle parmak uçlarımda yükselip kollarımı boynuna doladım.
                          
"Ne yapyo..." Sözlerini tamamlamasına fırsat vermeden dudaklarına kapandım. Artık Alper ve Eyşan'a bir nokta koyma vakti gelmiş geçiyordu. Yolun sonuna gelmiştim. On altı yaşında bir çocuk değildim. Hayatıma onunla da ya da onsuz bir yön vermek zorundaydım. Bu noktadan sonra Alper ya benimle bir yola devam edecek ya da ben onun hayatından sonsuza dek çıkacaktım.
                          
 Hayallerimde bana aşık olduğunu söyleyip beni öpen Alper olacaktı. Ama ne kadar plan yaparsak yapalım hayat kendi planı doğrultusunda ilerliyordu. Alper'i öpen ben olmuştum. Her şeye rağmen bana karşılık vermesini umuyordum ama dudakları taş kesmişti sanki kıpırdamıyordu. Belki benden böyle bir hamle beklemediği için onu şaşırtmıştım. Onun için ne anlam ifade ediyordu bu öpücük bilmiyorum ama ben, hayatım boyunca bu anı unutmayacaktım. Onun tepkisiz kalışıyla geri çekildim. İfadesiz gözlerle bana bakarken daha fazla orada kalamayacağımı anladım.
                          
"Üzgünüm. Bu yaptığımı umut. Eskiden yaptığın gibi bana kızıp çocukluk ettiğimi düşünebilirsin."  
                          
"Ne demek bu? Eskiden ne yaptın?" İyice gerilmiştim. Sinirle ellerimin tersiyle göz yaşlarımı sildim.
                          
"Dalga mı geçiyorsun benimle? Koca adamsın. Yakışmıyor sana" diye yüzüne haykırdığımda Alper omuzlarımdan kavradı.
                          
"Dalga falan geçmiyorum. İnan ne demek istediğin konusunda bir fikrim yok. " Kafayı yiyecektim nasıl bir oyun içindeydim. Belki de benden duymak istiyordu öyle olsa bile onu son kez mutlu edebilirdim. Kollarından kurtulup bir kaç adım geri çekildim.
                          
"Bundan bir kaç yıl önce, daha on altı yaşındaydım. Sana hislerimden bahsettim. Evlenmek için seni bekleyeceğimi dahi söyledim. Sen bana çocuk muamelesi yaptım ve kaba bir dille geri çevirdin. Hatta bir keresinde güreş ve güreşçilerden uzak durmamı hayatımda illa birisini istiyorsam yaşıtlarımdan seçmemi söyledin." Alper'in yüzünde gayri ihtiyari bir gülümseme belirdi. 
                          
"Duyduklarınla mutlu musun? Egon tatmin oldu mu?" Alper elini alnına götürüp ovuşturdu. Olanı biteni anlamaya çalışıyor gibiydi. İki metre genişliğindeki iskelede derin derin nefesler alıyor sağa sola gidiyordu. Onun bu hali beni de şaşırtıyordu. 
                          
"Gerçekten geçen bir kaç sene de bunları unuttun mu?" diye sorduğumda karşıma geçip durdu. Sıkıntılı bir halde yüzüme bakarken"İnan söylediklerini hatırlamıyorum." dedi. Yalan söylüyor gibi bir hali de yoktu.
                          
 Gerçekten yorulmuştum. Olanı biteni anlamaya gücüm kalmamıştı, dayanma sınırımı aşmıştım. Bir an önce kulübeme gitmeyi ve sabah olmasını her şeyi unutmayı istiyordum. En başta buraya gelmek hataydı. Alper'i ardımda bırakıp yürümeye başladım. Yorgunluktan başım dahi dönüyordu. Ara ara gözlerim kararıyordu. Yaşadığım stresten olsa gerek bir ara ayaklarım birbirine dolandı. Nasıl olduysa kendimi suyun içinde buldum. Gözlerim korkuyla açılırken, korku tüm bedenimi ele geçirmişti. Aman Allah'ım! Sakin olmalı yüzebildiğim günleri hatırlamalıydım. Kendimi suyun üstünde tutmaya çalışıyordum ama nafile bir çabaydı.  Deniz seviyesi boyumu aşıyordu. Ağzıma giren tuzlu su boğazımı yakarken hareket yetimi kaybettim, vücudum kaskatı kesilmişti "Alper!!!"Sanırım yaşadığım 19 yılın sonuna gelmiştim. Hani derler ya insanın ölüm anında hayatı film şeridi gibi gözlerinin önünden geçip gidermiş, saniyeler içinde tüm hayatım gözlerim önünden geçip gitmişti. Annem babam kardeşlerim ve Alper ilk ve tek aşkım. Gözlerim üzerine kapanırken Alper'in sıcaklığını hissettim. Bana sarılmış "Buradayım ölmene izin vermem" diyordu. Hayali bile güzeldi. "Ben... Ben... Seni seviyorum"