5

                                    

                                              
3 sene sonra...
                          
Yangyang ve ablasının ölümünün ardından tam üç yıl geçmişti bile. Koskoca dile kolay üç yıl yanlızca. 
                          
O zaman içerisinde Sihyeon, Seunghwa ve Ningning üniversiteden mezun olmuş birer yetişkinlerdi artık. Senelerdir dört kişi olarak arkadaşlıklarını devam ettirseler bile üç sene içerisinde Yangyang'ın ölümüne alışmışlardı. 

                          
Daha doğrusu belli etmiyorlardı.
                          
Seunghwa bunun konusunun açılmasından hoşlanmıyordu. Sihyeon ise geceleri vicdan azabı ile gördüğü kabuslar sadece son altı ayda düzene girmişti. Ningning ise her ayın altısında Yangyang ve ablasının mezarına ziyarette bulunuyordu. 
                          
Ningning bugün Yangyang ve ablasının üçüncü senesi olduğunu biliyordu ve onları daha iyi anmak amacıyla bu sefer mezarlık yerine öldükleri yer olan orman parkının alt tarafında ki yere. Tam Yangyang ve ablasının cansız bedenlerinin sıcaklıkları ile bulunduğu yere. 
                          
Bunu Sihyeon ve Seunghwa'ya söylemişti fakat Seunghwa gelmeyeceğini söylemişti. Sihyeon ise günah çıkarmak adına bunu kabul etmişti. Zoraki olsa dahi bunun Seunghwa'ya kabul ettirmişti. 
                          
Sihyeon, Yangyang öldükten sonra kendini dinine daha çok adamıştı. Öncesinde dini hakkında en ufak bir şey bilmeyen kadın şuan da dindar birisine dönmüştü. Oda bunun kendini teselli etme yöntemiydi. Tanrıya kendini affettirmeye çalışma şekli buydu. 
                          
Ningning, Sihyeon ve Seunghwa'dan daha önce gitmişi orman parkına kalbinde hız ve korku artıp tüm bedenine ulaşmıştı. 
                          
Üç sene önce polisler ile durduğu yere arabasını park ettikten sonra kenardan aşağıya doğru baktı. Gözleri dolmaya başlamıştı. Dikkatlice aşağıya doğru indiğinde tam olarak arabanın çarptığı yere inmişti. 
                          
Toz toprak demeksizin bir yere oturmuştu. Oturduğu an kalbinde farklı bir sızı vardı. Bu tüm bedenini ele geçirmişti. Elleri ile gözlerini kapatıp bacaklarına kafasını dayadı. Birden bire kendi adının seslenildiğini fark etmişti. 
                          
"Ningning... Ningning..." 
                          
Seslerin bir an olsun nereden geldiğini anlamak için kafasını kaldırıp etrafına bakınmaya başladı. Lâkin o ses tınısını dahi çok iyi hatırlıyordu. Buna ihtiras veremeyerek kafasını iki yana sallayarak kendine gelmeye çalıştığında omzunda hisettiği ağrı ile arkasına döndüğünde görmek ve kalbine almak istediği tek kişiyi görmüştü. 
                          
Liu Yangyang'ın ruhunu....

                          
***
                          
sabah erken uyanıp saat yedide yb yazmaktansa şimdi yazmaya çalıştım neyse şimdi gidip ben biyoloji çalışacağım. iyi geceler <3