Bir araştırma şirketi tarafından gerçekleştirilen bir çalışma ülkemizin seslenme kültürünü ortaya koydu. Türkiye'nin birbirinden farklı şehirlerinde kişilerin birbirlerine sesleniş biçimleri derlendi ve Türkiye'nin seslenme haritası hazırlandı. Türk dilinin zenginlikleri ve yöresel ağız farklılıklarına ışık tutmak isteyenlerin önemli bir kaynağı haline gelen bu çalışma, Türkiye'nin kültürel çeşitliliğini dil aracılığıyla belgelemiştir.
Türkiye'nin kozmopolit yapısı ve kültürel zenginliği, doğal olarak dilimizdeki ağız farklılıklarına da yansımış durumda. Farklı şehirlerdeki ağız farklılıklarını mercek altına alan araştırma ise oldukça dikkat çekici sonuçları beraberinde getirdi.
Çalışmada incelenen verilere göre, Türkiye'nin çeşitli bölgelerinde yaşayan vatandaşlarımız birbirlerine farklı hitap şekilleriyle seslenmekte. Ankara'da "La bebe", Hakkari'de "Bremın" ve Konya'da "Ortağım" ifadeleri yaygın kullanımı temsil ederken, Sivas'ta kullanılan bir hitap biçimi diğerlerinden ayırt ediliyor.
Sivas'ta yaşayanlar, birbirlerine genellikle "Gülüü" diye sesleniyor. Sivas'ın özgün seslenme kültürünün bir parçası olan ve sıradışı olarak değerlendirilen bu hitap biçimi, Türkiye'nin seslenme haritasında belirgin bir yer ediniyor. Türkiye'nin diğer bölgelerinde de benzer sıra dışı hitap şekilleri olduğu belirtiliyor, ancak "Gülüü" ifadesi özgün bir tercih olarak öne çıkıyor.
Araştırmada belirlenen diğer yöresel hitap şekilleri ise şunlar: Antalya'da "Bilader", Aydın'da "Napık Durun", Manisa'da "Devrem", Samsun'da "Gadaşım", Ordu'da "Finduğum", Kütahya'da "Gülüm", Yozgat'ta "Neşalsin", Uşak'ta "Bizim Oğlan", Çorum'da ise "Göbel". Bu yöresel hitap şekilleri, Türkiye'nin kültürel zenginliğinin ve ağız çeşitliliğinin önemli göstergeleri haline gelmiştir.
Türkiye'nin seslenme haritası, ülkemizin dört bir yanında yaşayan insanların birbirlerine ne şekillerde seslendiğini gözler önüne seriyor. Her bir hitap biçimi, kendine özgü kültürel bir kimliği temsil ediyor ve Türk dilinin zenginliğine vurgu yapıyor.
