Bugüne kadar hiçbir heykeltıraş, hiçbir şair, ne Michelangelo ne de Dante bana bu nihai ümitsizliği, yeryüzünün bu nihai sefaletini, yağmura teslim olup kendini tek bir hareketle bile koruyamayacak kadar kayıtsız ve yorgun duran bu canlı insan kadar etkileyici hissettirmemişti.
Sayfa 59Kitabı okuyor
Emperyal Oteli __ Attilâ İlhan __Kendi sesinden
Sesleri liman sislerinde boğulur
Gemiler yorgun ve uykuludur
Sabahtır saat beş buçuktur
Sen kollarımın arasındasın
Onlar gibi değilsin sen başkasın
Bu senin gözlerin gibisi yoktur
Adamın rüyasına rüyasına sokulur
Aklının içinde siyah bir vapur
Kıvranır insaf nedir bilmez
youtube.com/watch?v=6rnZR7P...
Bu ne mühtiş şiirdir böyle __ NE OLSA ATİLLA İLHAN
Duygularının her birini hareket ve mimiklerle görünür kılma özelliğinin bu insana büyülü bir şekilde bahşedildiğini size daha önce de söyledim; ama hiçbir şey, yeryüzünde hiçbir şey çaresizliği, kendinden ümidi kesmişliği, daha hayattayken ölmüş olmayı bu hareketsizlik, şakır şakır yağan yağmurun altında bu durgun ve duygusuz duruş, ayağa kalkamayacak kadar, korunacak bir dam altı bulmak için birkaç adım atamayacak kadar yorgun olmak, kendi varlığına karşı bu olağandışı ilgisizlik kadar sarsıcı bir şekilde ifade edemezdi. Hiçbir heykeltıraş hiçbir şair, ne Michelangelo ne de Dante, son ümitsizliğin jestlerini, kendini sağanak halinde yağan yağmura teslim etmiş, kendini korumak için parmağını bile oynatamayacak kadar kayıtsız ve yorgun olan bu yaşayan insan kadar güzel hissetmemi sağlayamazdı.
#derin
Zihninde oyun ardına oyun oynuyor, yeni varyantlar öğreniyor, hücum ve savunmadaki biçimsel farkları görüyor, şaşırtıcı bir hamle veya hassas bir pozisyon karşısında bazen heyecanla dudağını dişliyor, sair zamanlarda ise hamle ardına hamle, tehdit üstüne tehdit, zorluk üstüne zorluk gördükçe satrancın derinliği, sonsuzluğu karşısında yorgun düşüp bir umutsuzluk duygusuna kapılıyordu.
((Protein aktarımıyla göze veya ele şekil veren bir genetik kod olduğunu duymuştu. Deoksiribonükleik asit. Solunum ve sindirim sisteminin yapısını oluşturan, keza bir bebeğin elini işler kılan da bu dizilimdi.))
Satranç da ona benziyordu. Bir pozisyonun geometrisi tekrar tekrar çözümlenebiliyor, olasılıklar tükenmiyordu. Derinine inip belli bir katmana ulaşıldığında altından bir katman daha çıkıyordu, sonra bir tane daha…
Derin!
Satranç…
Sayfa 188Kitabı okudu
Hüzünperest
güz gibi olsaydım keşke... güz gibi olsaydım keşke
keşke güz gibi suskun ve hüzün verici olsaydım
arzularımın yaprakları sararırdı birer birer
gözlerimin güneşi soğurdu
acıyla dolardı göğsümün gökkubbesi
ansızın pençesini indirirdi canıma, bir hüzün tufanı
gözyaşlarım yağmur misali
eteklerimi boyardı
âh... ne güzel olurdu güz gibi olsaydım
vahşi, heyecanlı, rengarenk olurdum
gözlerimde bir şair göksel bir şiir okurdu
yanıbaşımda yalazlanırdı âşığın kalbi
ateşin kıvılcımlarında gizli bir dert.
benim ezgim...
kırık dökük, rüzgâr sesi gibi
keder kokusu dõkerdi yorgun gönüllere.
önümde:
genç bir kışın acı çehresi
ardımda:
yazı birbirine katan zamansız bir aşk
göğsüm:
hüznün, acının, evhamın mahalli
güz gibi olsaydım keşke
Sayfa 106
şair haklıymış, insan yaşından yorgun yaşından telaşlı olduğu günlerde kaç yaşında olduğunu bilemiyormuş.
Ne Yaptın
“Sen” virane kalbime ne yaptın?
Bak, divane aşkıma ne yaptın?
İpeğin içinde rahatlığa alışmıştım
Sen “kelebek” kanadıma ne yaptın?
Gözünün kadehinden içmeden sarhoş oldum
Baygınım, meyhanemi ne yaptın?
Meğer yaslanmaya layık değilmişim
Sen omuzumdaki hasreti ne yaptın?
Beni yordun ve sen yorgun gittin .
Sefere çıkan, sen evime ne yaptın?
Dünyam, senin ağlama yağmuruna bulandı…
Sarayımın çatısına ne yaptın?
Şair: Dr. Afshin Yadollahi
Hiçbir heykeltıraş, hiçbir şair, ne Michelangelo ne de Dante, son ümitsizliğin jestlerini, kendini sağanak halinde yağan yağmura teslim etmiş, kendini korumak için parmağını bile oynatamayacak kadar kayıtsız ve yorgun olan bu yaşayan insan kadar güzel hissetmemi sağlayamazdı. Beni harekete geçiren bu oldu, başka türlü davranmam mümkün olamazdı.
Sayfa 32 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Hiçbir heykeltıraş, hiçbir şair, ne Michelangelo ne de Dante, nihai çaresizliği, dünyadaki nihai sefaleti, yağmurda sırılsıklam olan, tek bir hare- ketle kendini korumaya alamayan, gayretsiz, yorgun görünen bu canlı insan kadar çarpıcı bir şekilde hissettiremezdi.
AŞKIN GÖZÜ KÖRDÜR...
❝
Bugüne kadar hiçbir heykeltıraş, hiçbir şair, ne Michelangelo ne de Dante bana bu nihai ümitsizliği, yeryüzünün bu nihai sefaletini, yağmura teslim olup kendini tek bir hareketle bile koruyamayacak kadar kayıtsız ve yorgun duran bu canlı insan kadar etkileyici hissettirmemişti.
❞
terman'da gün yavaş sönüyor
kuzularla, dağlar arkasından gülerek
güneş, tütün tarlalarına değerek
suyun akışında yunarak
çekiliyor
kapılar gün batımı içinde
çocuklarla gıcırdar
Sayfa 42 - Ayyıldız Matbaası - Ankara - 1978, SÜRGÜN HIZI
Bazen bir şiir okumaya başlayacak olsam istemsizce "Desem ki vakitlerden bir Nisan akşamıdır " diye çıkar kelimeler ağzımdan, dertli ve yorgun alınan bir nefesi geri iade edermişçesine ... Şair şiirini yazarak rahatlatır gönlünü. Kelimelere yüklemiş olmalı ki sırrını telaffuz ettiğimde sözlerinden bir ferahlık da biz nasipleniriz ...
#MB